Orjinal Adı: “Taare Zameen Par"
Yapımcı Ülke (Country): Hindistan
Yapım Yılı ve Gösterim Tarihi: 21 Aralık 2007
Türü: Dram, Komedi
Yönetmen: Aamir Khan
Senarist: Amole Gupte
Başrollerde: Darsheel Safary, Aamir Khan, Tanay Chheda
Süresi: 165 dakika
IMDB Puanı: 8.5
Benim Puanım: 10
Eğitim sistemini, bu sistemin çocuklar üzerinde etkisinin nasıl olduğunu çok güzel işleyen bir film. Çocuğum doktor olsun, mühendis olsun kafası ile, onları bir yarış atı misali çalıştıran ve kendi alanları olmadığı noktalarda başarısız oldukları için onları suçlayan ailelere bir ders niteliği taşıyor film. Yazmanın, çizmenin, fotoğraf çekmenin, bir şeyler tasarlamanın değersiz görüldüğü, "ileride bu çocuk ne yapacak, matematik öğrensin, ekmek parası kazansın, garanti meslekler bunlar" ifadeleri ağızlarında dökülmeyen velilerin, çocukları dersler konusunda zorlamasını anlatan bir film. Oysa filmde de dediği gibi, her çocuk farklıdır. Her çocuğun öğrenme süresi farklıdır, öğrenme şekli farklıdır. Bunlara sabır gösteren öğretmenler ve veliler yetiştirilmeli, çocuklara kısa sürede bir şeyler öğretmeye çalışmak dışında.
Filmde, Ishaan adında, okuma ve yazma konusunda güçlük çeken, çünkü ne zaman harflere ve sayılara baksa onların dans ettiğini, hareket ettiklerini gören üçüncü sınıfta okuyan bir çocuk var. Üçüncü sınıfta olmasına rağmen sınıfta kalıp, tüm derslerden düşük not alan bir çocuk. Buna rağmen resim çizmeye bayılan ve hayal gücü fazlasıyla gelişmiş bir çocuk. Ailesi, bu başarısızlığını, çocuğun suçu kabullenip onu yatılı bir okula gönderir. Ailesinden ayrılmak istemeyen Ishaan ilk günlerinde çok zorlanır bu okulda. Dokuz yaşında, küçük bir çocuk, okuma yazma bilmeyen, günlük rutinleri bile yerine getirmekte zorlanan bir çocuk. Bir süre sonra bu okulda da tutunamaz. Kendini resimden bile soyutlar ve artık depresyonda bir hayat yaşamaya başlar. Ta ki, yeni resim öğretmenleri okula gelene kadar. Bu öğretmen Ishaan'daki durumu anlar ve bunu ailesine anlatır. Bunu anlattığı kısım o kadar güzel ki! Ishaan'ın babasına üzerinde Çince yazıların bulunduğu bir oyun kabı verir ve okumasını ister, okuyamadığında ise ona kızar ama adam "Bunu anlayamam, bilmiyorum ben Çince" der. Bunun üzerine resim hocası, "Ishaan da böyle hissediyor işte, harfleri, kelimeleri bilmiyor. Bu yüzden okuyamıyor" Çok güzeldi bu sahne! :( Ardından Ishaan'ı kendisi eğitmeye başlıyor.
Ben böyle devam edersem filmi anlatacağım! Susuyorum, hoş filmde spoiler verecek bir nokta olduğunu düşünmüyorum ama yine de belki istemeyenleriniz olabilir. Kısacası, en kısa zamanda izlemeniz gereken bir film kendisi. Gerçekten duygu karmaşası içerisinde izledim. Bir yandan mutlu olurken diğer yandan üzülüyorsun filmi izlerken. O zaman keyifli izlemeler size.
Benim Puanım: 10
"Whatever we see, we believe it's there ... and whatever we don't see, we believe it's not there ... but sometimes whatever we see, it's not there ... and whatever we can't see, it's there"Hindistan yapımı filmler ne kadar uzun olursa olsun, sıkılmadan izleyebiliyorsunuz. Her bölümünde, kalbinizin en derinliklerine dokunan cümleler, olaylar, kişiler öylesine güzel işleniyor ki, o sürenin nasıl geçtiği konusunda bir fikriniz bile olmuyor. Tabi bir de bu filmlerde Aamir Khan oynuyorsa ve yönetiyorsa, yeme de yanında yat. Bir arkadaşım evinden kalırken, onun bilgisayarında rastladım bu filme. Evde yalnızdım, film İngilizce değildi ve altyazı yoktu. Birkaç dakika altyazısız izledim neler oluyor diye ve o birkaç dakika bana altyazı indirip filmin tamamını izlememe neden oldu. Hikayeler o kadar güzel işleniyor ki bu Hint filmlerinde, My Name is Khan da vardı ve izlerken, bitmesin, ben bunu daha izlemeye devam ederim dedirtiyordu insana. Ya da yine Aamir Khan'ın başrolde oynadığı ve çoğumuzun aşina olduğu "3 Idiot". Bu film de tıpkı onun gibi. Araya sıkıştırılan müzikaller, süslenmiş cupcake'ler üzerine yapılan son rötuşlar gibi.
"Bazen gördüğümüz şey, orada olduğuna inandığımız şey... ve bazen görmediğimiz şey, orada olmadığına inandığımız şey... ama bazen gördüğümüz şey, orada olmayan şey... ve bazen görmediğimiz, orada olan"
Eğitim sistemini, bu sistemin çocuklar üzerinde etkisinin nasıl olduğunu çok güzel işleyen bir film. Çocuğum doktor olsun, mühendis olsun kafası ile, onları bir yarış atı misali çalıştıran ve kendi alanları olmadığı noktalarda başarısız oldukları için onları suçlayan ailelere bir ders niteliği taşıyor film. Yazmanın, çizmenin, fotoğraf çekmenin, bir şeyler tasarlamanın değersiz görüldüğü, "ileride bu çocuk ne yapacak, matematik öğrensin, ekmek parası kazansın, garanti meslekler bunlar" ifadeleri ağızlarında dökülmeyen velilerin, çocukları dersler konusunda zorlamasını anlatan bir film. Oysa filmde de dediği gibi, her çocuk farklıdır. Her çocuğun öğrenme süresi farklıdır, öğrenme şekli farklıdır. Bunlara sabır gösteren öğretmenler ve veliler yetiştirilmeli, çocuklara kısa sürede bir şeyler öğretmeye çalışmak dışında.
Filmde, Ishaan adında, okuma ve yazma konusunda güçlük çeken, çünkü ne zaman harflere ve sayılara baksa onların dans ettiğini, hareket ettiklerini gören üçüncü sınıfta okuyan bir çocuk var. Üçüncü sınıfta olmasına rağmen sınıfta kalıp, tüm derslerden düşük not alan bir çocuk. Buna rağmen resim çizmeye bayılan ve hayal gücü fazlasıyla gelişmiş bir çocuk. Ailesi, bu başarısızlığını, çocuğun suçu kabullenip onu yatılı bir okula gönderir. Ailesinden ayrılmak istemeyen Ishaan ilk günlerinde çok zorlanır bu okulda. Dokuz yaşında, küçük bir çocuk, okuma yazma bilmeyen, günlük rutinleri bile yerine getirmekte zorlanan bir çocuk. Bir süre sonra bu okulda da tutunamaz. Kendini resimden bile soyutlar ve artık depresyonda bir hayat yaşamaya başlar. Ta ki, yeni resim öğretmenleri okula gelene kadar. Bu öğretmen Ishaan'daki durumu anlar ve bunu ailesine anlatır. Bunu anlattığı kısım o kadar güzel ki! Ishaan'ın babasına üzerinde Çince yazıların bulunduğu bir oyun kabı verir ve okumasını ister, okuyamadığında ise ona kızar ama adam "Bunu anlayamam, bilmiyorum ben Çince" der. Bunun üzerine resim hocası, "Ishaan da böyle hissediyor işte, harfleri, kelimeleri bilmiyor. Bu yüzden okuyamıyor" Çok güzeldi bu sahne! :( Ardından Ishaan'ı kendisi eğitmeye başlıyor.
Ben böyle devam edersem filmi anlatacağım! Susuyorum, hoş filmde spoiler verecek bir nokta olduğunu düşünmüyorum ama yine de belki istemeyenleriniz olabilir. Kısacası, en kısa zamanda izlemeniz gereken bir film kendisi. Gerçekten duygu karmaşası içerisinde izledim. Bir yandan mutlu olurken diğer yandan üzülüyorsun filmi izlerken. O zaman keyifli izlemeler size.
FRAGMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder